Εκδηλώσεις στους Παπαδάτες:
Γιορτή Ζωοδόχου Πηγής: «Καγκελάρι»
Εκδηλώσεις στο Θεσπρωτικό:
Απόκριες: Αποκριάτικες εκδηλώσεις
Εκδηλώσεις στο Ριζοβούνι:
Κυριακή του Πάσχα: Μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις
Δείτε περισσότερα: Χωριά περιοχής Θεσπρωτικού – Λούρου
Εκδηλώσεις στο Ζάλογγο:
2η Κυριακή Οκτωβρίου: Εορταστικές εκδηλώσεις «Ζαλόγγεια» στο μνημείο Ζαλόγγου
Εκδηλώσεις στο Κανάλι:
21-23 Ιουλίου: Φεστιβάλ παραδοσιακού χορού
Ιερά Μονή Κοζύλης:
5 Αυγούστου: Πανποντιακό προσκύνημα στο ναό κοίμησης Θεοτόκου στην Ιερά Μονή Κοζύλης (1020 μ.Χ.) στους πρόποδες του λόφου Ζαλόγγου.
Δείτε επίσης: Χωριά της περιοχής Ζαλόγγου
Στην πόλη της Πρέβεζας πραγματοποιούνται κάθε χρόνο αρκετές εκδηλώσεις από διάφορους φορείς. Οι σημαντικότερες από αυτές είναι:
Δείτε περισσότερα: Η πόλη της Πρέβεζας
Στο νομό Πρέβεζας μπορείτε να απολαύσετε την πεζοπορία σε πολλές περιοχές ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. Μια από αυτές είναι το δάσος Λεκατσά, κοντά στο χωριό Μυρσίνη. Είναι δάσος σπάνιας χλωρίδας και είναι φυσικό καταφύγιο θηραμάτων. Για τη διευκόλυνση των επισκεπτών, υπάρχει δασικός δρόμος που ζώνει το δάσος κυκλικά και διάφορα έργα αναψυχής. Εδώ κοντά βρίσκεται και η Μονή Λεκατσά.
Ο ποταμός Αχέροντας βρίσκεται στο νομό Θεσπρωτίας. Πηγάζει από τα βουνά του Σουλίου και εκβάλλει στο Ιόνιο πέλαγος. Ο ποταμός Αχέροντας και οι γύρω περιοχές αποτελούν ένα σημαντικό οικοσύστημα που μάλιστα έχει αναγνωριστεί και προστατεύεται από το δίκτυο Natura 2000. Στη μοναδικής ομορφιάς αυτή περιοχή μπορεί κανείς να απολαύσει περιπάτους, σπορ, εκδρομές και περιηγήσεις. Ο ποταμός Αχέροντας προσφέρεται ιδιαίτερα για ενασχολήσεις σχετικές με rafting κ.λ.π.
Οι πηγές του ποταμού βρίσκονται στο χωριό Γλυκή, στα όρια των νομών Θεσπρωτίας και Πρέβεζας. Από τις πηγές του ποταμού όσοι αντέχουν το σχετικά κρύο νερό του Αχέροντα, μπορούν να μπουν στο ποτάμι, που στα περισσότερα σημεία του είναι ρηχό. Ανεβαίνοντας κόντρα στο ρεύμα, μπορείτε να περάσετε κάτω από τη γέφυρα Ντάλα στο σημείο που το ρέμα Ντάλα συναντά τον Αχέροντα.
Κατά μήκος της διαδρομής, ανηφορίζει στο βουνό η «Σκάλα της Τζαβέλαινας», το περίφημο μονοπάτι που χρησιμοποιούσαν οι Σουλιώτες κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Μπορεί κανείς να συνεχίσει ως τις πηγές του ρέματος Ντάλα, όπου υπάρχει παλιός αναστηλωμένος νερόμυλος, ή να ακολουθήσει το δρόμο προς τις «Πύλες του Άδη», προς τα Σερζιανά, ένα σημείο όπου το φαράγγι στενεύει πολύ.
Παλαιότερα οι βράχοι ήταν ενωμένοι στην κορυφή, δίνοντας την εντύπωση τρομερής πύλης, της «Πύλης του Άδη». Μπορείτε να βρείτε αρκετά σημεία του ποταμού όπου τα νερά κυλούν ήρεμα και προσφέρονται για κολύμβηση.
Η λιμνοθάλασσα Τσοπέλι βρίσκεται στον Αμβρακικό κόλπο και απέχει περίπου 11 χμ. από την πόλη της Πρέβεζας. Η πλούσια ορνιθοπανίδα της περιοχής παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και οι φυσιολάτρες μπορούν να την απολαύσουν είτε από τα ορνιθολογικά παρατηρητήρια που είναι τοποθετημένα σε διάφορα σημεία γύρω από τη λιμνοθάλασσα, είτε κάνοντας περίπατο στη λουρονησίδα που την χωρίζει από τον Αμβρακικό κόλπο.
Η λουρονησίδα αυτή αποτελεί συγχρόνως την μεγαλύτερη οστρακοπαραλία της Πρέβεζας με χιλιάδες κελύφη από διάφορα οστρακοειδή. Την άνοιξη αργυροπελεκάνοι, νανογλάρονα και ποταμογλάρονα φωλιάζουν στις μικρές νησίδες της λιμνοθάλασσας.
Βόρεια της λιμνοθάλασσας εκβάλει ο ποταμός Λούρος. Το δέλτα που σχηματίζει αποτελεί σημαντικό βιότοπο της περιοχής αυτής.
Από τον όρμο της Αμμουδιάς όπου εκβάλλει ο ποταμός Αχέροντας, μπορείτε να απολαύσετε το φυσικό περιβάλλον της περιοχής με μια βόλτα με σκάφος. Η διαδρομή στον ποταμό είναι πραγματικά μαγευτική. Ο Αχέροντας είναι πλωτός μέχρι το χωριό Μεσοπόταμος.
Δείτε περισσότερα: Ποταμός Αχέροντας, Αμμουδιά
Στο νομό Πρέβεζας μπορεί κανείς να απολαύσει την κολύμβηση σε πολλές αξιόλογες παραλίες. Πολλές από αυτές είναι οργανωμένες.
Οι σημαντικότερες είναι:
Ο νομός Πρέβεζας με τις ατέλειωτες παραλίες του είναι ο ιδανικός τόπος προορισμού για τους λάτρεις των θαλάσσιων δραστηριοτήτων. Όποια δραστηριότητα κι αν σας αρέσει, στην Πρέβεζα θα βρείτε την παραλία που σας ικανοποιεί περισσότερο:
Η περιοχή Φαναρίου βρίσκεται σε απόσταση περίπου 45 χλμ. από την πόλη της Πρέβεζας, την πρωτεύουσα του νομού. Το κέντρο της περιοχής είναι το Καναλλάκι, όπου έχει την έδρα του ο Δήμος Φαναρίου. Η περιοχή χαρακτηρίζεται από τις εκβολές του Αχέροντα ποταμού και από την πεδιάδα του Αχέροντα.
Αξιοθέατα στην περιοχή:
Ανθούσα:
Χωριό της περιοχής χτισμένο σε όμορφο τοπίο.
Αγιά:
Χωριό χτισμένο στο πιο ορεινό σημείο της περιοχής. Κοντά στο χωριό βρίσκεται η ωραία παραλία Σαρακίνικο.
|
Το Θεσπρωτικό είναι κομώπολη η οποία βρίσκεται σε απόσταση 38 χλμ. βόρεια της πόλης της Πρέβεζας. Είναι έδρα του Δήμου Θεσπρωτικού. Πρόκειται για ένα ζωντανό γεωργοκτηνοτροφικό χωριό, με αρκετούς κατοίκους και καταστήματα.
Αξιοθέατα στο Θεσπρωτικό:
Αξιοθέατα στην ευρύτερη περιοχή:
Η περιοχή Ζαλόγγου – Πρέβεζας, πέρα από τη μακραίωνη ιστορία της, έχει να παρουσιάσει αρκετά ενδιαφέροντα αξιοθέατα στον επισκέπτη της.
Τα σημαντικότερα από αυτά είναι:
Το χωριό Γοργόμυλος βρίσκεται στην περιοχή Ανωγείου, στο βορειοανατολικό τμήμα του νομού Πρέβεζας και είναι έδρα του Δήμου Ανωγείου. Πρόκειται για ορεινό γεωργοκτηνοτροφικό χωριό, από τα χαρακτηριστικότερα της περιοχής.
Αξιοθέατα στο χωριό:
Σε όλη την περιοχή οι εκκλησίες είναι μεταβυζαντινές με αξιόλογες τοιχογραφίες.
Αξιοθέατα στην ευρύτερη περιοχή:
Η Φιλιππιάδα είναι μια όμορφη κωμόπολη του νομού Πρέβεζας χτισμένη σε ένα κομβικό σημείο μεταξύ των Νομών Πρέβεζας, Άρτας και Ιωαννίνων. Η Φιλιππιάδα ταυτίζεται με την αρχαία πόλη Χάραδρο, που άκμασε τον 7ο και 8ο αι. π.Χ. και ερείπια της οποίας βρίσκονται στη θέση Καστρί.
Το όνομα της η Φιλιππιάδα το οφείλει στην αγάπη των κατοίκων της για τα άλογα (ίππος = άλογο). Η Φιλιππιάδα είναι γνωστή και για τον μεγάλο αριθμό πελαργών που φιλοξενεί κάθε χρόνο. Οι κάτοικοι φρόντισαν να δημιουργήσουν ιδανικές συνθήκες για τους πελαργούς και έτσι οι πελαργοί καταφθάνουν στην Φιλιππιάδα κάθε χρόνο και ξεκαλοκαιριάζουν στην φιλόξενη πόλη. Οι πελαργοί είναι πια το σύμβολο της Φιλιππιάδας .
Η πόλη έχει κυριολεκτικά στα πόδια της μια εύφορη πεδιάδα. Επόμενο ήταν λοιπόν οι κάτοικοι της να ασχοληθούν με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή μεγάλες μονάδες μεταποίησης κτηνοτροφικών προϊόντων και εκτροφεία ζώων, δίνοντας ώθηση στην τοπική οικονομία και την ανάπτυξη στην ευρύτερη περιοχή.
Στην Φιλιππιάδα αξίζει να επισκεφτεί κανείς τους αξιόλογους ναούς του Αγίου Αθανασίου και της Αγίας Βαρβάρας που χρονολογούνται τον 18ο αι. Το όμορφο δάσος που στεφανώνει την Φιλιππιάδα και η κοντινή μαγευτική λίμνη του Ζηρού, θα σας αφήσουν τις πιο όμορφες εντυπώσεις από την Φιλιππιάδα.
Αξιοθέατα στη Φιλιππιάδα:
Αξιοθέατα στην ευρύτερη περιοχή:
Πρόκειται για την ορεινή περιοχή που ήταν το απροσκύνητο καραούλι του Τουρκοπατημένου ελληνισμού. Εδώ έζησαν οι ασκητικοί πολεμιστές με την πειθαρχία στους ηγέτες τους, την «μπέσα» και τη μεγαλοψυχία με το ελεύθερο ανυπότακτο πνεύμα και υμνήθηκαν από τα δημοτικά τραγούδια.
Τζαβελλαίοι, Μποτσαρέοι, Ζερβαίοι, Καλόγερος Σαμουήλ: ονόματα συνυφασμένα με τους αγώνες εναντίον των Τούρκων στο θρυλικό Σούλι.
Χτισμένο ανάμεσα στα βουνά Μούργκα, Ζάβροχο και Τρούλια, ήταν το καταφύγιο μετά την καταστροφή από τον Ρωμαίο Αιμίλιο Παύλο. Στην αρχή αποτελούνταν από τα χωριά Σούλι, Αβαρίκο, Κιάφα και Σαμωνίβα, γνωστά ως Τετραχώρι.
Αργότερα έγινε Επταχώρι (στη μεγάλη ακμή του, εξουσίαζε 80 χωριά) και στα μέσα του 18ου αιώνα είχε 6.000 κατοίκους, εκ’ των οποίων οι 1.700 ήταν ένοπλοι.
Έγινε στόχος της Πύλης και του Αλή πασά που με αλλεπάλληλες εκστρατείες πολλών ετών το κατέλαβαν τελικά στις 15 Δεκεμβρίου 1803, αφού ο αγώνας στεφανώθηκε με την ανατίναξη του Κουγκίου από τον καλόγερο Σαμουήλ.
Αξιοθέατα στην περιοχή Σουλίου:
Εκδηλώσεις στην περιοχή:
Κάθε χρόνο, την τελευταία Κυριακή του Μαϊου πραγματοποιούνται στο Σούλι εκδηλώσεις μνήμης των αγωνιστών του, της θυσίας των γυναικών του στα βουνά του Ζαλόγγου αλλά και της ανατίναξης του Κουγκίου.
Η Πρέβεζα βρίσκεται στη θέση της αρχαίας Βερενίκης, η οποία χτίστηκε από το βασιλιά της Ηπείρου Πύρρο το 290 π.Χ. Το όνομα Πρέβεζα αναφέρεται για πρώτη φορά στο «Χρονικό του Μορέως» στα 1292. Δημιουργήθηκε περί τα τέλη του 11ου αιώνα μετά την ερήμωση της Νικόπολης. Στην ιστορία της γνώρισε πολλούς κατακτητές.
Το 1490 την κατέλαβαν οι Ενετοί και το 1699 την παρέδωσαν στους Τούρκους. Το 1797 κυριεύτηκε από τους Γάλλους και ένα χρόνο αργότερα από τον Αλή πασά των Ιωαννίνων. Απελευθερώθηκε στις 21 Οκτωβρίου του 1912 και ενσωματώθηκε στο Ελληνικό κράτος.
Η πόλη είναι χτισμένη στο στόμιο του Αμβρακικού κόλπου απέναντι από το Άκτιο και κοντά στην αρχαία Νικόπολη. Έχει ένα δικό της ιδιαίτερο, νησιώτικο χρώμα. Αποτελεί το διοικητικό, εμπορικό και πνευματικό κέντρο του νομού Πρέβεζας.
Στο λιμάνι βρίσκονται πολλά παραδοσιακά κτίρια αλλά και στο εσωτερικό υπάρχουν στα στενά δρομάκια γραφικά ταβερνάκια και καφενεία. Είναι μία σύγχρονη πόλη με όλες τις ανέσεις και με ραγδαία εξελισσόμενη τουριστική ανάπτυξη.
Η πνευματική και καλλιτεχνική κίνηση στο νομό είναι έντονη και πολλά συνέδρια και εκθέσεις γίνονται εδώ κάθε χρόνο. Εδώ έζησε και ο ποιητής Καρυωτάκης. Τον Αύγουστο διοργανώνεται από το δήμο κάθε χρόνο η περίφημη «γιορτή σαρδέλας» αλλά και άλλες εκδηλώσεις.
Η Πάργα βρίσκεται 68 χλμ. βορειοδυτικά της Πρέβεζας και 50 χλμ. νοτιοανατολικά της Ηγουμενίτσας. Ανήκει στο νομό Πρέβεζας ο οποίος βρίσκεται στην Ήπειρο. Η πόλη της Πάργας είναι αμφιθεατρικά χτισμένη και είναι από τα ωραιότερα παραθεριστικά θέρετρα της χώρας. Γραφικά στενά οδηγούν στο κάστρο, στα καταστήματα, στα εστιατόρια αλλά και στα πολλά μπαρ και κλαμπ που υπάρχουν στην πόλη.
Η όλη εικόνα με το γραφικό κόλπο, το πανέμορφο νησάκι της Παναγίας και τα πολλά ταβερνάκια, δημιουργεί μία μαγευτική ατμόσφαιρα. Την εικόνα αυτή συμπληρώνουν οι υπέροχες παραλίες της περιοχής: Κρυονέρι, Βάλτος, Λύχνος, Σαρακίνικο, Αϊ-Γιαννάκης. Οι παραλίες αυτές είναι οργανωμένες και προσφέρονται για θαλάσσια σπορ.
Κάθε καλοκαίρι η Πάργα κατακλύζεται από χιλιάδες τουρίστες, καθώς διαθέτει επιπλέον και άριστη τουριστική υποδομή με πολλά ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, κάμπινγκ, εστιατόρια, μπαρ, καφετέριες, κλαμπ, που αφήνουν τις καλύτερες εντυπώσεις στους επισκέπτες .
Όμως και η ιστορία της Πάργας είναι εξίσου γοητευτική:
Κατά την παράδοση οι κάτοικοι της εγκαταστάθηκαν εκεί από τον οικισμό Παλιόπαργα στον Πετζοβολιό, το απέναντι βουνό, μετά από σημάδι της Παναγίας. Λέγεται ότι η εικόνα της «έφευγε» συνεχώς από την Παλιόπαργα και οι κάτοικοι την έβρισκαν στο λόφο που σήμερα δεσπόζει το κάστρο.
Όμως αρχαιολογικά ευρήματα που εντοπίστηκαν μέσα στον οικισμό και στην γύρω περιοχή δείχνουν ανθρώπινη παρουσία στο σημείο ήδη από την νεολιθική εποχή. Το 1337 ο νέος οικισμός γύρω από το κάστρο αναφέρεται για πρώτη φορά σε βυζαντινά έγγραφα.
Από τον 15ο ως το τέλος του 18ου αι. η Πάργα είναι περιοχή αυτοδιοικούμενη, κάτω από την προστασία των Βενετών. Λόγω της θέσης της, αλλά και της ευημερίας που απολάμβαναν οι κάτοικοι της, έγινε στόχος επιδρομέων, αλλά και του περίφημου πειρατή Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα.
Το 1797 περνάει στην κατοχή των Γάλλων και έπειτα των Άγγλων, που θα την παραχωρήσουν στον Αλή Πασά. Λόγω της βοήθειας που προσέφεραν οι κάτοικοι στους πολιορκημένους Σουλιώτες θα υποστούν αντίποινα από τον Αλή Πασά και θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την Πάργα.
Στις 15 Απριλίου 1819, Μεγάλη Παρασκευή, οι Παργινοί καίνε τους νεκρούς τους και φεύγουν για την Κέρκυρα. Ο Αλή Πασάς θα αναγκαστεί να φέρει Τούρκους και Έλληνες από την Ήπειρο για να κατοικήσουν την ερημωμένη πόλη. Οι Παργινοί θα επιστρέψουν στον τόπο τους μετά τον Φεβρουάριο του 1913, οπότε και απελευθερώνεται η Πάργα από του Τούρκους μαζί με την υπόλοιπη Ήπειρο.
Η Ηγουμενίτσα είναι μια ωραία παραλιακή πόλη, πρωτεύουσα του νομού Θεσπρωτίας με 7.000 κατοίκους. Απέχει 480 χλμ. από την Αθήνα και 470 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη. Το τεράστιο λιμάνι της είναι καλά προφυλαγμένο και είναι κόμβος επικοινωνίας τόσο με τα λιμάνια της Ελλάδας όσο και της Αδριατικής. Αποτελεί σημαντική θαλάσσια πύλη της χώρας προς την Ευρώπη.
Η Ηγουμενίτσα συνδέεται οδικά με όλη την Ελλάδα και όχι μόνον, μέσω Πρεβέζης και Ιωαννίνων. Είναι διαμετακομιστικό κέντρο που συνεχώς επεκτείνεται. Μεγαλύτερη ανάπτυξη θα γνωρίσει με την ολοκλήρωση Εγνατίας Οδού, του οδικού άξονα που ενώνει την Ήπειρο με τη Θράκη, στα χνάρια της αρχαίας Εγνατίας Οδού των Ρωμαίων.
Το όνομα της οφείλεται κατά την παράδοση σε ηγούμενο μοναστηριού που υπήρχε. Ο Θουκυδίδης ονομάζει το λιμάνι «Λιμήν Έρημος». Κατά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο απελευθερώθηκε από τους Τούρκους (1913).
Ως το 1936, οπότε και ορίστηκε πρωτεύουσα του νομού Θεσπρωτίας, ήταν ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό. Το 1944 καταστράφηκε εντελώς από τα Γερμανικά στρατεύματα που αποχωρούσαν από τη χώρα και χτίστηκε ξανά εκ θεμελίων. Τη δεκαετία του 1960 διαμορφώθηκε το λιμάνι και ενώθηκε ακτοπλοϊκά με την Ιταλία. Αυτό αποτέλεσε και την κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη της πόλης.
Η ομορφιά της πόλης, ο συνδυασμός βουνού και θάλασσας, συνεπαίρνουν τον επισκέπτη. Οι μεγάλες παραλίες του Δρέπανου και του Μακρύγιαλου, μήκους 7 χιλιομέτρων, ξεκουράζουν ντόπιους και ξένους σε πεντακάθαρα νερά.
Είναι ένας όμορφος παραλιακός οικισμός που βρίσκεται στις εκβολές του Αχέροντα ποταμού. Διαθέτει τουριστική υποδομή με ξενοδοχεία, ψαροταβέρνες, κ.λ.π. Από αυτή την όμορφη γωνιά του νομού Πρέβεζας, σύμφωνα με την παράδοση ο Οδυσσέας ακολουθώντας τον Αχέροντα ποταμό και την λίμνη Αχερουσία έφτασε στην αρχαία μυκηναϊκή αποικία Εφύρα και το περίφημο Νεκρομαντείο.
Στην Οδύσσεια του Ομήρου, η μάγισσα Κίρκη συμβουλεύει τον Οδυσσέα να πάει στον Άδη να συναντήσει την ψυχή του μάντη Τειρεσία για την επιστροφή του στην Ιθάκη. Ήρθε εδώ στο δήμο Κιμμερίων, διέσχισε το άλσος της Περσεφόνης (ψηλόκορμες λεύκες και ιτιές) και βρήκε βράχο με σπηλιά στη συμβολή του Κωκυτού με τον Πυριφλεγέθοντα και τον Αχέροντα.
Η περιγραφή της καθόδου στον Άδη του Οδυσσέα και τα δεδομένα της ανασκαφής, φαίνεται να συμφωνούν κατά τον αρχαιολόγο Σ. Δάκαρη, καθηγητή του πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ο Ερμής ακολουθώντας αυτή τη διαδρομή οδηγούσε τις ψυχές στον Κάτω Κόσμο.
Πολύ κοντά στον αρχαιολογικό χώρο και στην περιοχή του σημερινού χωριού Μεσοπόταμος βρίσκεται η εκπληκτική παραλία Αμμουδιά, όπου εκβάλλει ο Αχέροντας ποταμός. Επίσης, στη γύρω περιοχή Φαναρίου υπάρχουν αρκετά αξιόλογα χωριά και αξιοθέατα.
Η Νικόπολη βρίσκεται έξω από τη σημερινή Πρέβεζα. Την έχτισε ο Οκτάβιος Αύγουστος το 31 π.Χ., για τη μεγάλη νίκη του στη ναυμαχία του Ακτίου εναντίον του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας. Τους περισσότερους κατοίκους τους έφεραν υποχρεωτικά από την αρχαία Αμβρακία (η οποία βρισκόταν στην περιοχή της σημερινής πόλης της Άρτας) και από την Αιτωλία.
Η πόλη αναπτύχθηκε γρήγορα διότι παραχωρήθηκαν στους κατοίκους γη, ελευθερία και άλλα προνόμια. Έγινε όμορφη πόλη, στολίστηκε με ναούς, στοές, θέατρα, γυμνάσια, λουτρά, επαύλεις και άλλα μνημεία. Η θέση της την ανέδειξε σαν κέντρο επικοινωνίας μεταξύ της Ρώμης και των κτήσεων της. Ο Aπόστολος Παύλος έμεινε ένα διάστημα στην πόλη, κατά την περιοδεία του και ο Επίκτητος ίδρυσε εδώ φιλοσοφική σχολή.
Λεηλατήθηκε από τους Γότθους το 267 μ.Χ. και ακολούθησαν στο πέρασμα των ετών και άλλες λεηλασίες. Σήμερα, σώζονται απομεινάρια από το στάδιο, τα δύο θέατρα, το αμφιθέατρο, το υδραγωγείο, τα τείχη, καθώς και μεγάλος βωμός στο Μιχαλίτσι. Το υδραγωγείο της Νικόπολης είναι ένα μεγάλο τεχνικό επίτευγμα σε σχέση με τις δυνατότητες της εποχής εκείνης. Στο χώρο της Νικόπολης με τις ανασκαφές αποκαλύφθηκαν ωραιότατα ψηφιδωτά από τα πιο σπουδαία της Ελλάδας.
Τα πρώτα τείχη της Νικόπολης χτίστηκαν από τον Οκτάβιο Αύγουστο. Τον 5ο μ.Χ. αιώνα χτίζονται νέα, πιο αποτελεσματικά τα οποία ανανέωσε ο Ιουστινιανός το 540 μ.Χ. Το κάστρο της Νικόπολης είναι το πιο αξιόλογο της πρωτοβυζαντινής περιόδου με επιμελημένη τοιχοδομία.
Ο Αμβρακικός κόλπος είναι ένας σημαντικός υγροβιότοπος, διεθνούς ενδιαφέροντος. Προστατεύεται από τη διεθνή συνθήκη Ramsar και με διάφορα προγράμματα, όπως το Life, έγιναν πρωτοποριακές παρεμβάσεις. Ο υγροβιότοπος εκτείνεται ανάμεσα από τις εκβολές Λούρου και Αράχθου.
Ο χώρος αυτός καλύπτεται από καλαμιώνες, λιμνοθάλασσες, αλμυρόβαλτους και λουρονησίδες. Πρόκειται για ένα τεράστιο καταφύγιο υδρόβιων και αρπακτικών πουλιών. Αποτελεί μεταναστευτικό στέκι για 270 είδη πτηνών με συνολικό πληθυσμό 150.000, αλλά και άλλων ζώων.
Από τα είδη που βρίσκουν καταφύγιο εδώ: Αργυροπελεκάνοι, λεπτομύτα, βαλτόπαπια, ρινοδέλφινα, θαλάσσιες χελώνες, χέλια, κουνάβια, αλεπούδες, κ.λ.π.
Ο Αμβρακικός κόλπος είχε μεγάλη σημασία διότι αποτελούσε συνδετικό κρίκο των αρχαίων πόλεων της Αμβρακίας και της Νικόπολης με τις ακτές της λοιπής Ελλάδας, της Ιταλίας, της Σικελίας και της Βορείου Αφρικής.
Ο Αμβρακικός σήμερα παίζει σημαντικό ρόλο για τις πόλεις Άρτα και Πρέβεζα. Μπορείτε να επισκεφθείτε τον υγροβιότοπο του Αμβρακικού, κατά τη θερινή περίοδο με σκάφος από την Πρέβεζα, με κανό στον ποταμό Βωβό και με ποδήλατο. Μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε τον υγροβιότοπο οδικώς: Άρτα – Κορωνησία 25 χλμ.
Φορείς και κέντρα πληροφοριών για τον υγροβιότοπο του Αμβρακικού κόλπου:
Το ποτάμι των μύθων, ο φημισμένος Αχέροντας, όχι άδικα αποτελεί πόλο έλξης τόσο για τους τουρίστες και τους λάτρεις του καγιάκ και του κανό, όσο και για τους φυσιολάτρες. Πηγάζει από τα όρη του Σουλίου και χύνεται λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα στα νερά του όρμου της Αμμουδιάς: ξεκινά σαν ορεινό ρέμα, διασχίζει ένα μαγευτικό φαράγγι, συνεχίζει τη διαδρομή στην πεδιάδα της Παραμυθιάς και εκβάλλει στο Ιόνιο πέλαγος.
Η πλούσια χλωρίδα και πανίδα του φαραγγιού και του ποταμού, αλλά και οι κοντινοί αρχαιολογικοί χώροι καθιστούν την περιοχή σημαντικό οικοτουριστικό αξιοθέατο. Προστατεύεται από το δίκτυο Natura 2000.
Η Πάργα αποτελεί δικαιολογημένα πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες κάθε καλοκαίρι, όχι μόνο για τις φυσικές ομορφιές της περιοχής, αλλά και για τις όμορφες παραλίες της. Μπορείτε να απολαύσετε το μπάνιο σας στα ήρεμα και ζεστά νερά τους, αλλά και να ασχοληθείτε με τα αγαπημένα σας θαλάσσια σπορ ή θαλάσσια παιχνίδια.
Οι περισσότερες από τις παραλίες είναι πλήρως οργανωμένες και διαθέτουν κατάλληλες εγκαταστάσεις για τζετ – σκι, θαλάσσιο σκι, ιστιοσανίδα, αλεξίπτωτο θαλάσσης, καταδύσεις (ενδιαφέρον έχει η κατάδυση γύρω από το κάστρο της Πάργας και τη νησίδα Άγιος Νικόλαος) και πολλά θαλάσσια παιχνίδια.
Επίσης, στην περιοχή κοντά στην Πάργα υπάρχουν και αρκετές ακόμη παραλίες που είναι προσβάσιμες από τη θάλασσα, με σκάφος.
Οι καλύτερες παραλίες είναι:
Δυτικά της Φιλιππιάδας και σε απόσταση 4,5 χλμ. βρίσκεται η πανέμορφη λίμνη του Ζηρού. Μπορείτε να φθάσετε με το αυτοκίνητο ως τις όχθες της λίμνης, καθώς υπάρχει δασικός δρόμος κατά μήκος της νότιας πλευράς της. Το όνομα της λίμνης προέρχεται από τη Σλαβική λέξη Οζερός, που στα ελληνικά σημαίνει λίμνη.
Η περιοχή της λίμνης αποτελεί μοναδικό βιότοπο, σχεδόν ανέγγιχτο από τον άνθρωπο. Έχει έκταση 420 στρέμματα και περιβάλλεται από πλούσια βλάστηση με πολλά είδη δέντρων και άλλων φυτών.
Η ομορφιά και η γαλήνη της λίμνης, που προσφέρεται για χαλαρωτικούς περιπάτους και ποδηλασία στις όχθες της, μαγεύουν τον επισκέπτη. Πρόκειται για εκδρομή που θα σας μείνει κυριολεκτικά αξέχαστη.
Η Πανδοσία χτίστηκε τον 8ο π.Χ. αιώνα και ήταν η σπουδαιότερη αποικία των Ηλείων κοντά στο Μαντείο (στο σημερινό Καστρί). Προστατευόταν από τριπλό τείχος και από την μια πλευρά από την Αχερουσία λίμνη. Το πρώτο τείχος είχε πολλούς πύργους. Την κατέλαβε ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος Β΄ και την παρέδωσε μαζί με τις άλλες αποικίες των Ηλείων στους Ηπειρώτες.
Μετά την παράδοση της πόλης στους Ηπειρώτες, εισέρευσε πληθυσμός και είχε μεγάλη ανάπτυξη. Καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 167 π.Χ., στην συνέχεια όμως οι Ρωμαίοι την έκαναν έδρα του «κοινού των Ηπειρωτών», με δικαίωμα να κόβουν δικό τους χάλκινο νόμισμα. Η έδρα αυτή μετά το 148 π.Χ. μεταφέρθηκε στη Δωδώνη.
Το Ορράον ήταν αρχαίος οικισμός που χτίστηκε από τους Κασσωπαίους τον 4ο αιώνα π.Χ. στους δυτικούς πρόποδες του Ξηροβουνίου, κοντά στο χωριό Αμμότοπος του νομού Πρέβεζας. Απέχει 23 χλμ. από την πόλη της Άρτας.
Το Ορράον εξασφάλιζε την επικοινωνία των Κασσωπαίων με την Αμβρακία και τη θάλασσα. Στο παλιό τείχος προστέθηκε από το βασιλιά Πύρρο και νέο με ορθογώνιους πύργους.
Πρόβαλε αντίσταση στους Ρωμαίους το 168 π.Χ, οι οποίοι τελικά το κατέλαβαν και το κατέστρεψαν. Το 31 π.Χ. επί αυτοκράτορος Αυγούστου, οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν υποχρεωτικά στη Νικόπολη Πρεβέζης. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας διατηρήθηκε σαν κύρια διάβαση προς την Πρέβεζα.
Σώζονται ερείπια του οικισμού σε καλή κατάσταση. Ο χώρος είναι πάντα ανοικτός και η είσοδος είναι ελεύθερη.
Το αρχαίο Νεκρομαντείο βρίσκεται στο Μεσοπόταμο Πρέβεζας, στη θέση της αρχαίας Εφύρας. Αποκαλύφθηκε στις ανασκαφές που έγιναν το 1958-1964, κάτω από υπάρχον νεκροταφείο και από τη μονή του Αγίου Ιωάννου (του 18ου αιώνα). Τις ανασκαφές πραγματοποίησε ο καθηγητής της αρχαιολογίας Σ. Δάκαρης.
Εδώ οι επισκέπτες με την βοήθεια των ιερέων, ερχόντουσαν σε επαφή με τις ψυχές των νεκρών και ζητούσαν πληροφορίες για το μέλλον. Το μαντείο ήταν ένα νησάκι στη τότε λίμνη Αχερουσία και περιβάλλονταν από το άλσος της Περσεφόνης. Το μαντείο ήταν οχυρωμένο, σαν φρούριο.
Στην Οδύσσεια του Όμηρου, που γράφτηκε στα τέλη του 8ου π.Χ. αιώνα, αναφέρεται η λατρεία της Περσεφόνης και του Άδη. Επίσης στην Οδύσσεια αναφέρεται ότι η μάγισσα Κίρκη συμβουλεύει τον Οδυσσέα να πάει στον Άδη να συναντήσει την ψυχή του μάντη Τειρεσία, για την επιστροφή του στην Ιθάκη.
Φαίνεται πως ο Όμηρος είχε επισκεφθεί την περιοχή. Κοντά στο νεκρομαντείο βρίσκονταν και μία από τις καθόδους του Άδη. Ήταν το μοναδικό νεκρομαντείο στην αρχαία Ελλάδα για επικοινωνία με τις ψυχές. Οι ψυχές ήταν άυλες σαν σκιές και προέβλεπαν το μέλλον. Οι ιερείς υποδέχονταν τους προσκυνητές υποβάλλοντάς τους σε ψυχοσωματική δοκιμασία.
Γίνονταν μεγάλες προσφορές από τους επισκέπτες για εξευμενισμό των ψυχών. Οι ιερείς ήταν οι μεσολαβητές που με σιδερένιους τροχούς ανέβαζαν το είδωλα των νεκρών από την κάτω αίθουσα. Οι επισκέπτες έβγαιναν από άλλη έξοδο για να μην έλθουν σε επαφή με τους επόμενους επισκέπτες, για εξασφάλιση της μυστικότητας. Η μαρτυρία σε άλλους των όσων είδαν, θεωρούνταν βλασφημία και ετιμωρείτο με θάνατο.
Ο Ηρόδοτος αναφέρει τη σπουδαιότητα του μαντείου και ιδίως τον χρησμό της Μέλισσας προς τον Περίανδρο. Το 167 π.Χ. το μαντείο πυρπολήθηκε από τους Ρωμαίους.
Κοντά στο χωριό Θεσπρωτικό, στη Θέση Κοκκινόπηλο, βρέθηκαν περίπου 1.500 λίθινα εργαλεία που χρονολογούνται στα 35.000 χρόνια π.Χ. (στην τελευταία παγετωνική φάση), σε 4 γεωλογικά στρώματα. Λίθινα εργαλεία της ίδιας εποχής βρέθηκαν και σε άλλα σημεία του νομού Πρεβέζης.
Η Κασσώπη είναι μια ενδιαφέρουσα πόλη της αρχαίας Ηπείρου στο νομό Πρεβέζης, κοντά στο Ζάλογγο, όπου σώζονται ερείπια. Χτίστηκε από τη Θεσπρωτική φυλή των Κασσωπαίων για πρωτεύουσά τους σε οχυρή θέση του οροπεδίου του Ζαλόγγου 20 χιλιόμετρα βόρεια από τη Νικόπολη, στα μέσα του τέταρτου π.Χ. αιώνα.
Τειχίστηκε στα προάστια με πολυγωνικό τείχος. Είχε πληθυσμό 8-10.000 κατοίκους και απέκτησε οικονομική δύναμη. Είχε δικό της νόμισμα με απεικόνιση του Δία και αετού σε κεραυνό. Διατηρούσε πολιτική αγορά, πρυτανεία, δύο θέατρα, ξενώνα, ναούς λατρείας της Αφροδίτης και του «σωτήρα Δία».
Η πρώτη δοκιμαστική ανασκαφή στο χώρο της Κασσώπης, έγινε το 1951-52 από τον αρχαιολόγο καθηγητή Σωτήριο Δάκαρη. Τα ευρήματα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων. Διατηρείται υπόγειος θαλαμοειδής τάφος λαξευμένος σε βράχο «βασιλόσπιτο».
Πρόκειται για έναν από τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους της Θεσπρωτίας. Η ακρόπολη της Βέλλιανης βρίσκεται στις πλαγιές του όρους Κορίλα, ανατολικά από το σημερινό χωριό Χρυσαυγή (παλιά Βέλλιανη) της Παραμυθιάς. Εδώ υπάρχουν ερείπια αρχαίου κάστρου και ερείπια της Ελέας.
Το τείχος της με περίμετρο 1.550 μέτρα, ήταν εξαιρετικής κατασκευής με ύψος 6-7 μέτρα και πάχος 3,5 μ. Σώζονται μόνο μερικά τμήματα από το τείχος της πύλης στην ανατολική πλευρά.
Στο εσωτερικό της ακροπόλεως βλέπουμε λείψανα από κτίρια, από την αρχαία αγορά, και λίθινο θέατρο 3.000 – 4.000 θέσεων, που αποδεικνύουν πως ήταν πολιτικό κέντρο κατά τον 4ο π.χ. αιώνα στη μεγάλη της ακμή, όταν ήταν έδρα του ομοσπονδιακού κράτους «Κοινό των Θεσπρωτών», μέχρι το 330 π.χ.
Μετά το 330 π.χ. το πολιτιστικό κέντρο μεταφέρθηκε στην Τιτάνη. Έγιναν ανασκαφές το 1985 και βρέθηκαν προϊστορικά ίχνη κατοίκησης. Η αρχαία Ελέα είχε στη δικαιοδοσία της το Νεκρομαντείο του Αχέροντα. Είχε ως επίνειο το λιμάνι της Αμμούδας (Σπλάντζα).
Το Βουχέτιο χτίστηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. στο Λούρο ποταμό που ήταν πλωτός και έδινε διέξοδο προς τη θάλασσα. Χτίστηκε στη θέση Ρωγοί που βρίσκεται μεταξύ Πέτρας και Νέας Κερασούντας Πρεβέζης. Ήταν αποικία των Ηλείων. Παλαιότερα υπήρχε στη θέση του προiστορικός οικισμός. Το Βουχέτιο πήρε το όνομά του από τον Βουχετό, γιο του βασιλιά Εχέτου, ή κατά τη μυθολογία γιατί κατέφυγε εκεί η θεά Θέμις κατά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, πάνω στη ράχη βοδιού.
Ο περίβολος στην κορυφή του λόφου είχε τείχος παλιό με επάλξεις και πύργους. Τα ευρήματα ανάγονται στην περίοδο του 6 π.Χ. αιώνα μέχρι τη ρωμαiκή εποχή. Τα αρχαία τείχη καταστράφηκαν από τους Ρωμαίους το 167 π.Χ. γιατί οι Κασσωπαίοι ήταν σύμμαχοι των Μολοσσών.
Κοντά στο σημερινό χωριό Ριζοβούνι του νομού Πρεβέζης υπήρχε η αρχαία πόλη Βατίες που ήταν αποικία των Ηλείων. Χτίστηκε πάνω σε λόφο και περικλειόταν από πολυγωνικό τείχος που σώζονται ακόμη μέρη του. Διακρίνονται 3 πύλες και 2 θύρες. Είχε και εσωτερικά τείχη. Υπάρχουν στα τείχη και λεπτότερες ρωμαiκές προσθήκες.
Το 625 π.Χ. οι Κορίνθιοι αποίκησαν την Αμβρακία, όπου υπήρχε οικισμός Δρυόπων. Η θέση της ήταν εκεί που βρίσκεται η σημερινή πόλη της Άρτας. Στη συνέχεια οι Κορίνθιοι έδιωξαν τους ντόπιους Δρύοπες και τείχισαν την Αμβρακία. Η πόλη είχε οχυρωμένο λιμάνι τον Άμβρακο, για διέξοδο προς τον Αμβρακικό κόλπο.
Για το όνομα της πόλης υπάρχουν αρκετές εκδοχές. Η πιθανότερη είναι ότι προέρχεται από το όνομα της θυγατέρας του βασιλιά των Δρυόπων Μελανέα, που λεγόταν Αμβρακία. Η Αμβρακία ήταν η μεγαλύτερη Ηπειρωτική πόλη, με 100.000 κατοίκους και έλαβε μέρος στη ναυμαχία της Σαλαμίνας κατά των Περσών καθώς επίσης και στη μάχη των Πλαταιών.
Η δύναμη της πόλης κλονίστηκε όταν νικήθηκε από τους Ακαρνάνες και τους Αθηναίους στις Όλπες της Αμφιλοχίας, το 426 π.Χ. Το 338 π.Χ. την κατέλαβαν οι Μακεδόνες που τελικά την παραχωρούν στον Πύρρο τον βασιλιά των Μολοσσών. Ο Πύρρος το 295 π.Χ. μετέφερε εδώ την πρωτεύουσα του κράτους του και την στόλισε με αξιόλογα κτίρια (βασιλικό ανάκτορο, 2 θέατρα, ναοί, ηρώο Αινεία, βουλευτήριο, αγορά, ωδείο, αγάλματα 9 μουσών, κ.λ.π.).
Το έτος 187 π.Χ. καταλαμβάνεται από τους Ρωμαίους οι οποίοι αργότερα την λεηλάτησαν (167 π.Χ.) και το 31 π.Χ. μετέφεραν υποχρεωτικά τους κατοίκους της στην νεοϊδρυθείσα πόλη τους Νικόπολη. Μετά από 1000 χρόνια, στη θέση της αρχαίας Αμβρακίας χτίστηκε η σημερινή πόλη της Άρτας. Σώζονται σήμερα στην παλαιά πόλη της Άρτας τμήματα του κάστρου και ερείπια της αρχαίας Αμβρακίας.
Επίσης σώζεται το αρχαίο θέατρο της Αμβρακίας το οποίο βρίσκεται κοντά στην εκκλησία του Αγ. Κωνσταντίνου, στο κέντρο της αρχαίας Αμβρακίας. Πρόκειται για μικρό θέατρο που χτίστηκε τον 4-3 π.Χ. αιώνα. Διακρίνεται ο χώρος της ορχήστρας και 4 σειρές κερκίδων. Ο χώρος της ορχήστρας είναι τέλειος κύκλος διαμέτρου 6,70 μέτρων. Σε διαδοχικές ανασκαφές ήρθαν στο φως πολλά ευρήματα που στεγάζονται στα αρχαιολογικά μουσεία Άρτας, Ιωαννίνων, Αθηνών και Λονδίνου. Τα ευρήματα περιλαμβάνουν κοσμήματα, τεφροδόχους, αγγεία, νομίσματα, τάφους διαφόρων τύπων, οχυρώσεις, κ.λ.π.
Κατά τις ανασκαφές αποκαλύφθηκε και η Ιερή Οδός της Αμβρακίας, μέσα στην πόλη της Άρτας, με πλάτος 12 μέτρα. Στο χώρο αυτό βρέθηκε και επιτύμβια πλάκα με σπάνια αρχαϊκή επιγραφή του 6ου αιώνα π.Χ. με ονόματα πεσόντων και το όνομα Αμβρακία, στη Δωρική διάλεκτο.
Ο χώρος της αρχαίας Αμβρακίας είναι πάντα ανοικτός και η είσοδος είναι ελεύθερη.
Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πρέβεζας ιδρύθηκε το 1966, αλλά άρχισε να λειτουργεί το έτος 1985. Σήμερα η βιβλιοθήκη διαθέτει on-line σύνδεση με βιβλιογραφικά δίκτυα και χρησιμοποιεί τις νέες τεχνολογίες και το Internet. Υπάρχουν διαθέσιμοι περίπου 20.000 τίτλοι βιβλίων, 600 σπάνια βιβλία, περίπου 150 συλλογές CD-ROM, κ.λ.π. Παράλληλα η βιβλιοθήκη Πρέβεζας έχει και εκδοτική δραστηριότητα σε βιβλία με θέματα σχετικά με την Πρέβεζα.
Τηλ.: 26820 29899
Fax: 26820 29917
Βρίσκεται στο χώρο της αρχαίας Νικόπολης, 8 χλμ. Βορειοανατολικά της Πρέβεζας. Στα εκθέματα περιλαμβάνονται: Αγάλματα, Σαρκοφάγοι και διάφορα σκεύη. Τα ευρήματα ανήκουν στην Αρχαϊκή, Ρωμαϊκή και Βυζαντινή περίοδο.
Ευρήματα της Νικόπολης εκτίθενται και στο Aρχαιολογικό Mουσείο Ιωαννίνων. Κοντά στο μουσείο υπάρχουν τα θαυμάσια ψηφιδωτά των προχριστιανικών χρόνων.
Κοντά στο χωριό Ριζά του νομού Πρεβέζης σε ύψωμα φύσει οχυρό, σώζεται το περίφημο κάστρο της Ρινιάσας που προστάτευε την μεσαιωνική ομώνυμη ακρόπολη. Κατά το Μεσαίωνα είχε αναπτυχθεί καστροπολιτεία. Το κάστρο πιθανολογείται ότι κτίστηκε από τον Δεσπότη της Ηπείρου Θωμά τον Α’ στα τέλη του 13ου αιώνα για προστασία της Ηπείρου, για αυτό λεγόταν και Θωμόκαστρο.
Το 1338 στην επανάσταση κατά της Βυζαντινής επικυριαρχίας, το κάστρο διοικούσε ο Νικηφόρος, γιος του τελευταίου Δεσπότη της Ηπείρου, Ορσίνι. Ο Ιωάννης Καντακουζηνός μετά την κατάληψη του κάστρου της Άρτας και του κάστρου των Ρωγών, έπεισε τον Νικηφόρο να παραδώσει το κάστρο.
Οι Βυζαντινοί το διατήρησαν μέχρι το 1350 οπότε κατελήφθη από τους Σέρβους και στη συνέχεια από τους Αλβανούς που το ονόμασαν Ρινιάσα. Αργότερα έγιναν βελτιώσεις στην οχύρωση και έγινε επίκεντρο στον πόλεμο μεταξύ Σουλιωτών και Αλή πασά.
Πριν γίνει το ισχυρό κάστρο της Πάργας που σώζεται μέχρι σήμερα, οι κάτοικοι της Πάργας διατηρούσαν οχυρωμένη την πόλη τους για να αντιμετωπίζουν τους επιδρομείς. Το 1452 καταλαμβάνει την οχυρωμένη θέση ο Χατζή Μπέης και το ανακαταλαμβάνουν το 1454. Ο Χαιρεντίν Μπαρμπαρόσα το 1537 κατεδαφίζει φρούριο και πόλη.
Πριν ακόμη το κάστρο ολοκληρωθεί εκ νέου με την βοήθεια των Ενετών, κατεδαφίζεται ξανά από τους Τούρκους. Οι Ενετοί το 1792 ξαναχτίζουν για τρίτη και τελευταία φορά ένα τέλειο δυνατό φρούριο. Μένει απόρθητο μέχρι το 1819, παρά τις επιθέσεις κυρίως του Αλή πασά των Ιωαννίνων.
Οι Ενετοί δημιούργησαν αρτιότητα σχεδίου άμυνας που μαζί με την φυσική οχύρωση το καθιστούσαν φρούριο ανίκητο. Έξω από το κάστρο οκτώ πύργοι σε διάφορες θέσεις, συμπλήρωναν την άμυνα. Μέσα στο στενό χώρο της ακρόπολης ήταν στοιβαγμένα 400 σπίτια, με τρόπο που να καταλαμβάνουν μικρό χώρο, απυρόβλητα από τη θάλασσα. Στο κάστρο αυτό, ελεύθεροι πολιορκημένοι Παργινοί και Σουλιώτες έδωσαν ηρωικές μάχες και κράτησαν την ελευθερία τους επί αιώνες.
Από τη βρύση «Κρέμασμα» εφοδιάζονταν με νερό οι δεξαμενές του κάστρου και τα σπίτια. Το κάστρο για τον εφοδιασμό του, χρησιμοποιούσε τους δύο όρμους: Βάλτου και Πωγωνιάς. Όταν η Πάργα πουλήθηκε στους Τούρκους, ο Αλή πασάς το ενίσχυσε ακόμη περισσότερο και εγκατέστησε στην κορυφή του το χαρέμι του, τα χαμάμ και αναμόρφωσε ριζικά τους χώρους του κάστρου.
Σήμερα το κάστρο φωτίζεται και το επισκέπτεται πλήθος κόσμού.
Οι κάτοικοι στο Τετραχώρι του Σουλίου, όταν ήταν σε κίνδυνο, κατέφευγαν σαν τελευταίο καταφύγιο στο ύψωμα της Τρύπας, όπου υπήρχε πρώτα ένας πύργος (Κούλια) στη θέση Κιάφα και είχε και νερό (πόλεμος του 1792). Στον πόλεμο του 1800 με τον Αλή πασά, οι Σουλιώτες οχύρωσαν και το Κούγκι με δύο πυροβόλα. Το 1803 το Κούγκι ανατινάχθηκε από τον καλόγερο Σαμουήλ και οι Σουλιώτες είχαν την περιπετειώδη έξοδο τους προς την Πάργα, το Ζάλογγο και τη μονή Σέλτσου.
Τότε ο Αλή πασάς πάνω στην Κιάφα έχτισε δυνατό κάστρο με ανάκτορο – φρούριο για να μην ξαναπατήσουν οι ατρόμητοι Σουλιώτες εχθροί του την περιοχή του Σουλίου. Το κάστρο χτίστηκε στο ύψωμα Μπίρα ή Τρύπα, σε ένα άγριο τόπο, που μόνο από τα Ανατολικά είχε πρόσβαση.
Τείχη και πολυγωνικοί προμαχώνες, δύο πύλες εισόδου, ζεματίστρα, θυρίδες ελαφρών όπλων, το σεράι του Αλή, αθέατοι διάδρομοι επικοινωνίας, αποθήκες, δύο στέρνες, ενδιάμεσοι προμαχώνες και ότι άλλο συντελεί σε αποτελεσματική άμυνα, καθιστούσαν το κάστρο δυνατό και αξιόμαχο.
Ανάμεσα από την Ανθούσα και την Αγιά σε ύψωμα που δεσπόζει όλης της περιοχής της Πάργας, είναι χτισμένο ένα ογκώδες επιβλητικό φρούριο. Πρόκειται για το φρούριο που έχτισε ο Αλή πασάς για να επιτηρεί και πολιορκεί την ατίθαση Πάργα.
Στις 17 Φλεβάρη του 1814 έσπειρε το θάνατο αιφνιδιαστικά στους κατοίκους της περιοχής και ειδικά στην Αγιά. Εκδικήθηκε με αυτόν τον τρόπο τους αυτόνομους αυτούς κατοίκους που είχαν συμμαχήσει με τους Παργινούς.
Την ίδια χρονιά ξεγελώντας τον Γάλλο διοικητή Επτανήσου Danzelot με έξυπνη επιστολή, χτίζει και το κάστρο. Ο ευρωπαίος αρχιτέκτονας το έκτισε πολυγωνικό με μεγάλο ύψος τειχών και γενικά σχεδιασμένο για αποτελεσματική άμυνα με μεγάλο πύργο για πυροβόλα.
Στη βόρεια πλευρά δύο προμαχώνες και ζεματίστρα προστατεύουν την είσοδο. Στο εσωτερικό υπάρχει θολωτός περιφερειακός διάδρομος στον μεγάλο πύργο με εσωτερικές καμάρες και τόξα. Δύο ρωσικά πυροβόλα που αγόρασε ο Αλής κείτονται στο χώμα.
Το κάστρο είναι σήμερα σε καλή κατάσταση αν και έχει ρήγματα που είναι επισκευάσιμα. Φαντασμαγορική η θέα του τη νύχτα όταν φωτίζεται σε περίοδο εκδηλώσεων.
Η μονή Λεκατσά βρίσκεται 2-3 χιλιόμετρα μετά το χωριό Μυρσίνη της Πρέβεζας. Είναι χτισμένη μέσα σε καταπράσινο περιβάλλον. Είναι αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα. Χτίστηκε πιθανόν κατά τον 8ο αιώνα και ανακαινίστηκε το 1600 και το 1774.
Σήμερα σώζονται η εκκλησία, το καμπαναριό και ο ξενώνας, ανακαινισμένα. Ο τρούλος της εκκλησίας έπεσε το 1870. Οι τοιχογραφίες του ναού είναι ασβεστωμένες. Έχει τέμπλο ξυλόγλυπτο και εικόνες του 1916 του Αθανασίου Τσούκα από τη Σαμαρίνα.
Η μονή Αγίου Δημητρίου βρίσκεται κάτω από τον περίφημο βράχο του Ζαλόγγου με το επιβλητικό μνημείο των Σουλιωτισσών που χορεύουν. Ιδρύθηκε προς τα μέσα του 18ου αιώνα από τον ηγούμενο της Μονής Ταξιαρχών Διονύσιο και από μετόχι της μετατράπηκε σε μονή. Αποτελεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Ιστορήθηκε από τους Χριστόδουλο και Ιωάννη, αγιογράφους από την Κορίτιανη, το 1816. Το μοναστήρι λεηλατήθηκε και καταστράφηκε από τους Τούρκους αρκετές φορές, αλλά και από το σεισμό του 1924, όμως ανακαινίσθηκε.
Λειτούργησε πότε ως ανδρικό αλλά και πότε ως γυναικείο μοναστήρι. Διέθετε μεγάλη περιουσία και έκανε πολλές αγαθοεργίες και κοινωφελή έργα. Επίσης διέθετε και διαθέτει πολλά μετόχια.
Σήμερα σώζεται το καθολικό (μονόκλιτη βασιλική με τρούλο) της μονής με ωραίες αγιογραφίες, εσωτερικά και εξωτερικά του ναού, αλλά και τα κελιά της.
Στο χωριό Καστροσυκιά Πρέβεζας, κοντά στο δημόσιο δρόμο, μια πινακίδα μας οδηγεί προς τη μονή Αγίας Πελαγίας. Πρόκειται για ένα Μοναστήρι περιποιημένο, μια και είναι επανδρωμένο. Έχει παλαιά και καινούρια κελιά, με την εκκλησία στο κέντρο. Είναι από τα μοναστήρια που βοηθούσαν οικονομικά τα σχολεία της περιοχής.
Η μονή ανακαινίσθηκε το έτος 1613 και το έτος 1795. Διακρίνονται διάφορα Ρωμαϊκά ερείπια. Από τα ερείπια αυτά πάρθηκαν διάφορα ανάγλυφα που εντοιχίστηκαν στο Ναό, όπως τα δύο λιοντάρια στην είσοδο. Ο Ναός είναι ασοβάτιστος, χτισμένος με πυρόλιθο σε σχήμα τρίκλιτης βασιλικής με τρούλο και θόλους. Η Αγία Τράπεζα στηρίζεται σε παλαιό βάθρο και στις κολώνες του τρούλου διακρίνονται κορινθιακά κιονόκρανα και ιωνική βάση.
Ειδήσεις & Νέα από την Ήπειρο
Από την Πρέβεζα
Η
