Πολυφωνικά συγκροτήματα από πολλές χώρες, όπως η Ιταλία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία κ.ά. , λαμβάνουν μέρος στο ετήσιο Φεστιβάλ Πολυφωνικού τραγουδιού που γίνεται τον Αύγουστο στους Φιλιάτες στα πλαίσια των θερινών πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δήμου Φιλιατών. Το φεστιβάλ διοργανώνει η ομάδα Πολυφωνικού Τραγουδιού «Χαονία» με την στήριξη της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Θεσπρωτίας.
Δείτε σχετικά:
www.filiates.gr
Εκδηλώσεις στην Πέρδικα:
2 Μαΐου: Ανακομιδή λειψάνων Αγίου Αθανασίου, πανηγύρι παραδοσιακό
Ιούλιος – Αύγουστος: Πολιτιστικές εκδηλώσεις: παιχνίδια γνώσεων, ζωγραφική, αγωνίσματα, θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές προβολές, μουσικοχορευτικές παραστάσεις, κ.ά.
26 Ιουλίου: Γιορτή Αγίας Παρασκευής, πανηγύρι παραδοσιακό
Απόκριες: Αποκριάτικες εκδηλώσεις
Εκδηλώσεις στα Σύβοτα:
Εορτή Αναλήψεως: Πανηγύρι παραδοσιακό – Διοργανωση: «Πολιτιστικός Όμιλος Σύβοτα 2000»
Εκδηλώσεις στην Πλαταριά:
26 Ιουλίου: Γιορτή της Αγίας Παρασκευής, πανηγύρι παραδοσιακό – Διοργανωση: «Πολιτιστικός Σύλλογος Πλαταριάς»
Εκδηλώσεις στη Φασκομηλιά:
6 Αυγούστου: Γιορτή του Σωτήρος, πανηγύρι παραδοσιακό
Εκδηλώσεις στο Πολυνέρι:
21 Μαΐου : Γιορτή Κωνσταντίνου και Ελένης, πανηγύρι παραδοσιακό
Εκδηλώσεις στο Βραχωνά:
20 Ιουλίου: Γιορτή Προφήτη Ηλία, πανηγύρι παραδοσιακό
Την τελευταία Κυριακή του Μαΐου η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Θεσπρωτίας διοργανώνει στο Σούλι εκδηλώσεις μνήμης των αγωνιστών του, της θυσίας των γυναικών του στα βουνά του Ζαλόγγου αλλά και της ανατίναξης του Κουγκίου. Μεταξύ των άλλων εκδηλώσεων γίνεται και αναπαράσταση της ανατίναξης με εντυπωσιακό πραγματικά τρόπο.
Εκδηλώσεις στο Μαργαρίτι:
1 Αυγούστου: Αντάμωμα ξενιτεμένων
23 – 24 Αυγούστου: Γιορτή Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, πανηγύρι παραδοσιακό
Εκδηλώσεις στο Μόρφι:
6 Αυγούστου: Γιορτή Μεταμόρφωσης Σωτήρος, πανηγύρι παραδοσιακό
Δείτε περισσότερα: Μαργαρίτι Θεσπρωτίας
Ιούνιος-Αύγουστος: «Θεσπρωτικά», Θεατρικές παραστάσεις, παραδοσιακοί χοροί, εκθέσεις, προβολές, αθλητικοί αγώνες
Απόκριες: Αποκριάτικες Εκδηλώσεις στον οικισμό Καστρί
Δείτε περισσότερα: Η πόλη της Ηγουμενίτσας
Ο ποταμός Αχέροντας βρίσκεται στο νομό Θεσπρωτίας. Πηγάζει από τα βουνά του Σουλίου και εκβάλλει στο Ιόνιο πέλαγος. Ο ποταμός Αχέροντας και οι γύρω περιοχές αποτελούν ένα σημαντικό οικοσύστημα που μάλιστα έχει αναγνωριστεί και προστατεύεται από το δίκτυο Natura 2000. Στη μοναδικής ομορφιάς αυτή περιοχή μπορεί κανείς να απολαύσει περιπάτους, σπορ, εκδρομές και περιηγήσεις. Ο ποταμός Αχέροντας προσφέρεται ιδιαίτερα για ενασχολήσεις σχετικές με rafting κ.λ.π.
Οι πηγές του ποταμού βρίσκονται στο χωριό Γλυκή, στα όρια των νομών Θεσπρωτίας και Πρέβεζας. Από τις πηγές του ποταμού όσοι αντέχουν το σχετικά κρύο νερό του Αχέροντα, μπορούν να μπουν στο ποτάμι, που στα περισσότερα σημεία του είναι ρηχό. Ανεβαίνοντας κόντρα στο ρεύμα, μπορείτε να περάσετε κάτω από τη γέφυρα Ντάλα στο σημείο που το ρέμα Ντάλα συναντά τον Αχέροντα.
Κατά μήκος της διαδρομής, ανηφορίζει στο βουνό η «Σκάλα της Τζαβέλαινας», το περίφημο μονοπάτι που χρησιμοποιούσαν οι Σουλιώτες κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Μπορεί κανείς να συνεχίσει ως τις πηγές του ρέματος Ντάλα, όπου υπάρχει παλιός αναστηλωμένος νερόμυλος, ή να ακολουθήσει το δρόμο προς τις «Πύλες του Άδη», προς τα Σερζιανά, ένα σημείο όπου το φαράγγι στενεύει πολύ.
Παλαιότερα οι βράχοι ήταν ενωμένοι στην κορυφή, δίνοντας την εντύπωση τρομερής πύλης, της «Πύλης του Άδη». Μπορείτε να βρείτε αρκετά σημεία του ποταμού όπου τα νερά κυλούν ήρεμα και προσφέρονται για κολύμβηση.
Η διαδρομή στις εκβολές Αράχθου γίνεται με καραβάκι από Νεοχωράκι προς εκβολές Αράχθου – Λογαρού – Τσουκαλιό και Ροδιά όπου υπάρχει και το καταφύγιο των αργυροπελεκάνων.
Δείτε σχετικά: Ο ποταμός Άραχθος
Ο ποταμός Καλαμάς εκβάλλει κοντά στο χωριό Ράγιο στα βορειοδυτικά του Νομού Θεσπρωτίας, ανάμεσα από το Μαυρονόρος και το λόφο της Μαστιλίτσας. Χωματόδρομος φτάνει ως το σημείο που ανοίγεται το Δέλτα, ενώ από εκεί και κάτω πρέπει να συνεχίσει κανείς με τα πόδια ως το σημείο που τα νερά του ποταμού ενώνονται με τη θάλασσα.
Διαδρομή στο Δέλτα του Καλαμά
Το Δέλτα του Καλαμά αποτελεί καταφύγιο για πολλά είδη πουλιών, όπως ο λευκοτσικνιάς, ο χρυσαετός, ο καλαμοτσικνιάς, κ.ά., αλλά κυρίως για αγέλες άγριων αλόγων. Στις όχθες του ποταμού φυτρώνουν πλατάνια. Τα περισσότερα από τα νησάκια που σχηματίζονται στο σημείο έχουν σκεπαστεί από τις προσχώσεις του ποταμού. Εξίσου καλός τρόπος για να παρατηρήσετε τα χιλιάδες πουλιά που φωλιάζουν στο Δέλτα είναι να το επισκεφτείτε με καΐκι από τη Σαγιάδα.
Διαδρομή στα στενά του Καλαμά
Η πρόσβαση στην περιοχή είναι δυνατή από πολλά σημεία, με αφετηρία είτε τα Ιωάννινα, είτε την Ηγουμενίτσα, είτε τους Φιλιάτες. Στην αρχή και το τέλος του φαραγγιού, πάνω σε ογκώδεις βράχους στέκουν οι ακροπόλεις της Οσδίνας και της Ραβενής. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής θα συναντήσετε παλιούς νερόμυλους, τις δυο ακροπόλεις με βυζαντινή οχύρωση και μεταβυζαντινές εκκλησίες, σπάνια είδη χλωρίδας καθώς και τον απότομο γκρεμό στη θέση «Φαραγγοπήδημα».
Από το χωριό Αγία Κυριακή, 8 χλμ. από την Παραμυθιά, ή από την Παραμυθιά μπορεί κανείς να ανέβει το βουνό Γκορίλα ακολουθώντας σηματοδοτημένο μονοπάτι και να επισκεφτεί το σπήλαιο του Αγίου Αρσενίου, μέσα στο οποίο υπάρχει εκκλησάκι του Αγίου Αρσενίου που πανηγυρίζει το καλοκαίρι.
Αν αποφασίσετε να ανεβείτε ως την κορυφή (1658 μ.), η σχετικά δύσκολη ανάβαση των 6 ωρών θα σας αποζημιώσει, καθώς από εκεί μπορείτε να απολαύσετε τη θέα όλη της πόλης της Παραμυθιάς αλλά και όλης της πεδιάδας.
Ένα από τα καλύτερα ορειβατικά μονοπάτια της Ευρώπης διασχίζει το νομό Θεσπρωτίας. Πρόκειται για το Ευρωπαϊκό ορειβατικό μονοπάτι Ε6 που διασχίζει το νομό με κατεύθυνση τη Δωδώνη του νομού Ιωαννίνων. Περνά διαδοχικά από την Ηγουμενίτσα, το χωριό Δράμεσι και την Παραμυθιά.
Ο ποταμός Καλαμάς είναι ένας από τους γνωστότερους ποταμούς της Ηπείρου. Προσφέρεται ιδιαίτερα για όσους επιθυμούν να ασχοληθούν με υδάτινες δραστηριότητες περιπέτειας όπως το Κανώ, το Καγιάκ, το Ράφτινγκ, κ.λ.π.
Προτεινόμενες διαδρομές:
1. Βροσύνα – Νεράιδα : Βαθμός δυσκολίας 2+, Διάρκεια 4-5 ώρες
2. Νεράιδα – Βρυσέλα : Βαθμός δυσκολίας 2, Διάρκεια 3 ώρες
3. Βρυσέλα – Φράγμα Καλαμά : Βαθμός δυσκολίας 1, Διάρκεια 4 ώρες
Πληροφορίες:
Δημοτικός Ναυταθλητικός Όμιλος Ηγουμενίτσας
Γρηγορίου Λαμπράκη 17
Τ.Κ. 46100, ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ
Τηλ. 26650.22123, 26650.28370
Οι παραθαλάσσιες περιοχές του νομού Θεσπρωτίας προσφέρονται για να απολαύσει κανείς την ιστιοπλοΐα. Σαν βάση για τις ιστιοπλοϊκές εξορμήσεις σας μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, όπου μπορείτε να ανεφοδιαστείτε με καύσιμα και νερό.
Από εκεί μπορείτε να επισκεφτείτε την Κέρκυρα, τους Παξούς, τη Λευκάδα και γειτονικά λιμάνια, όπως της Πλαταριάς, των Συβότων, της Πάργας και της Πρέβεζας. Μπορείτε επίσης να απολαύσετε μοναδικές παραλίες της Ηπείρου και των γειτονικών νησιών του Ιονίου. Στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας υπάρχουν διαθέσιμα για ενοικίαση σκάφη αναψυχής (yacht).
Η πόλη των Φιλιατών είναι χτισμένη σε πευκοδάσος. Απέχει από την Ηγουμενίτσα 20 χλμ. και έχει επίνειο τη Σαγιάδα. Αποτελεί δήμο και είναι πρωτεύουσα της επαρχίας Φιλιατών, με πνευματικό κέντρο και γενικό νοσοκομείο. Είναι εμπορικό κέντρο της περιοχής. Δίπλα από την πόλη κυλάει ο ποταμός Καλαμάς.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα ορεινά χωριά της περιοχής, με τα παλιά σπίτια που είναι χτισμένα με πέτρα και σκεπασμένα με πλάκες με βάση την Ηπειρώτικη αρχιτεκτονική.
Αξιοθέατα στην περιοχή Φιλιατών:
Δείτε το web site του Δήμου Φιλιατών: www.filiates.gr
Τα Σύβοτα Θεσπρωτίας είναι ένα γραφικό χωριό στα παράλια του Ιονίου. Απέχουν μόλις μισή ώρα από την Ηγουμενίτσα (πρωτεύουσα του Νομού Θεσπρωτίας όπου ανήκουν) και αποτελούν το πιο γνωστό κοσμοπολίτικο θέρετρο της περιοχής.
Τα Σύβοτα είναι χτισμένα σε ένα ειδυλλιακό τοπίο: καταπράσινοι λόφοι τριγύρω από έναν μαγευτικό όρμο, νησάκια που θυμίζουν νορβηγικά φιόρδ, κρυστάλλινα νερά και πεντακάθαρες παραλίες δικαιολογούν απόλυτα το ότι τα Σύβοτα αποτελούν πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες από την Ελλάδα και το εξωτερικό κάθε χρόνο.
Τα Σύβοτα είναι γνωστά από την αρχαιότητα, καθώς η ιστορική έρευνα συσχετίζει τα νησάκια στον όρμο των Συβότων με τα αναφερόμενα από τον Θουκυδίδη «Σύβοτα νησιά», μεταξύ των οποίων έγινε το 433 π.Χ. ναυμαχία μεταξύ Κερκυραίων και Κορινθίων κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο.
Τα Σύβοτα από αγροτικός οικισμός που ήταν μέχρι πρόσφατα, εξελίχθηκαν τα τελευταία χρόνια σε σημαντικό τουριστικό θέρετρο. Οι πανέμορφες παραλίες Μέγα Άμμος, Μικρή Άμμος, Μπέλλα Βράκα κ.ά., η οργανωμένη μαρίνα και οι άριστες τουριστικές υποδομές προσελκύουν ντόπιους και ξένους τουρίστες.
Τα Σύβοτα προσφέρουν πολλές επιλογές αναψυχής στον επισκέπτη, όπως καταδύσεις, ιστιοπλοΐα, εκδρομές στους Παξούς, στην Πάργα και στα γύρω χωριά. Είναι πραγματικά μια προικισμένη από τη φύση περιοχή που δεν μπορεί παρά να ενθουσιάσει τον επισκέπτη.
Η Σαγιάδα είναι ένα ωραίο ψαροχώρι που απέχει 17 χλμ. από την Ηγουμενίτσα και 38 χλμ. από τους Φιλιάτες. Παλαιότερα επί τουρκοκρατίας, ήταν το κυριότερο λιμάνι της Ηπείρου. Τον 17ο αιώνα λειτούργησε εδώ Γαλλικό προξενείο. Στο λιμάνι αυτό έγινε και η συνάντηση του Μ. Ναπολέοντα με τον Αλή πασά. Κοντά στη Σαγιάδα υπάρχει το ερειπωμένο χωριό Λιόψη, παλαιός οικισμός της Σαγιάδας.
Αξιοθέατα στην περιοχή Σαγιάδας:
Άλλα χωριά της περιοχής Φιλιατών:
Η Πέρδικα είναι ένα μεγάλο χωριό της Θεσπρωτίας, με αξιοζήλευτη ιστορία και σπάνιο φυσικό τοπίο. Βρίσκεται μεταξύ της Πάργας και των Συβότων και απέναντι από τους Παξούς και την Κέρκυρα. Την κοινότητα Πέρδικας αποτελούν οι οικισμοί Πέρδικα και Αρίλλας (παλαιά ακρόπολη).
Στην παραλιακή ζώνη, και δίπλα στην παραλία Καραβοστάσι, μπορείτε να επισκεφθείτε το ποτάμι με τα αιωνόβια πλατάνια, την ακρόπολη του Δυμοκάστρου (δίδυμο κάστρο), που ήταν αποικία των αρχαίων Κορινθίων. Το Δυμόκαστρο είναι η αρχαία πόλη Ελίνα. Πρόσφατα έγιναν ανασκαφές που ακόμα συνεχίζονται.
Ο οικισμός Αρίλλας διαθέτει μεγάλη όμορφη παραλία, από τις ωραιότερες της Ελλάδας με καθαρά νερά και χρυσή αμμουδιά. Ο οικισμός αυτός πήρε το όνομα του από το Ρωμαίο στρατηγό Αρίλλα που πέθανε στα νερά της παραλίας και ετάφη στο Δυμόκαστρο.
Αξιοθέατα:
Η Πάργα βρίσκεται 68 χλμ. βορειοδυτικά της Πρέβεζας και 50 χλμ. νοτιοανατολικά της Ηγουμενίτσας. Ανήκει στο νομό Πρέβεζας ο οποίος βρίσκεται στην Ήπειρο. Η πόλη της Πάργας είναι αμφιθεατρικά χτισμένη και είναι από τα ωραιότερα παραθεριστικά θέρετρα της χώρας. Γραφικά στενά οδηγούν στο κάστρο, στα καταστήματα, στα εστιατόρια αλλά και στα πολλά μπαρ και κλαμπ που υπάρχουν στην πόλη.
Η όλη εικόνα με το γραφικό κόλπο, το πανέμορφο νησάκι της Παναγίας και τα πολλά ταβερνάκια, δημιουργεί μία μαγευτική ατμόσφαιρα. Την εικόνα αυτή συμπληρώνουν οι υπέροχες παραλίες της περιοχής: Κρυονέρι, Βάλτος, Λύχνος, Σαρακίνικο, Αϊ-Γιαννάκης. Οι παραλίες αυτές είναι οργανωμένες και προσφέρονται για θαλάσσια σπορ.
Κάθε καλοκαίρι η Πάργα κατακλύζεται από χιλιάδες τουρίστες, καθώς διαθέτει επιπλέον και άριστη τουριστική υποδομή με πολλά ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, κάμπινγκ, εστιατόρια, μπαρ, καφετέριες, κλαμπ, που αφήνουν τις καλύτερες εντυπώσεις στους επισκέπτες .
Όμως και η ιστορία της Πάργας είναι εξίσου γοητευτική:
Κατά την παράδοση οι κάτοικοι της εγκαταστάθηκαν εκεί από τον οικισμό Παλιόπαργα στον Πετζοβολιό, το απέναντι βουνό, μετά από σημάδι της Παναγίας. Λέγεται ότι η εικόνα της «έφευγε» συνεχώς από την Παλιόπαργα και οι κάτοικοι την έβρισκαν στο λόφο που σήμερα δεσπόζει το κάστρο.
Όμως αρχαιολογικά ευρήματα που εντοπίστηκαν μέσα στον οικισμό και στην γύρω περιοχή δείχνουν ανθρώπινη παρουσία στο σημείο ήδη από την νεολιθική εποχή. Το 1337 ο νέος οικισμός γύρω από το κάστρο αναφέρεται για πρώτη φορά σε βυζαντινά έγγραφα.
Από τον 15ο ως το τέλος του 18ου αι. η Πάργα είναι περιοχή αυτοδιοικούμενη, κάτω από την προστασία των Βενετών. Λόγω της θέσης της, αλλά και της ευημερίας που απολάμβαναν οι κάτοικοι της, έγινε στόχος επιδρομέων, αλλά και του περίφημου πειρατή Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα.
Το 1797 περνάει στην κατοχή των Γάλλων και έπειτα των Άγγλων, που θα την παραχωρήσουν στον Αλή Πασά. Λόγω της βοήθειας που προσέφεραν οι κάτοικοι στους πολιορκημένους Σουλιώτες θα υποστούν αντίποινα από τον Αλή Πασά και θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την Πάργα.
Στις 15 Απριλίου 1819, Μεγάλη Παρασκευή, οι Παργινοί καίνε τους νεκρούς τους και φεύγουν για την Κέρκυρα. Ο Αλή Πασάς θα αναγκαστεί να φέρει Τούρκους και Έλληνες από την Ήπειρο για να κατοικήσουν την ερημωμένη πόλη. Οι Παργινοί θα επιστρέψουν στον τόπο τους μετά τον Φεβρουάριο του 1913, οπότε και απελευθερώνεται η Πάργα από του Τούρκους μαζί με την υπόλοιπη Ήπειρο.
Η περιοχή Παραμυθιάς βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο του Νομού Θεσπρωτίας. Απέχει από τα Ιωάννινα 82 χλμ. και από την Ηγουμενίτσα και το λιμάνι της 35 χλμ. Είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στους πρόποδες της οροσειράς Κορύλα (υψ. 1658 μ.). Στα νότια απλώνεται ο εύφορος κάμπος της Παραμυθιάς, που ξεκινά από το χωριό Νεοχώρι και φθάνει ως τον ποταμό Αχέροντα.
Στα πόδια της πόλης ρέει ο μικρός και γνωστός από τη μυθολογία ποταμός Κωκυτός, που κατά τον μύθο σχηματίστηκε από τα δάκρυα των συγγενών των νεκρών που ο Χάρων οδηγούσε με τη βάρκα του στον Άδη. Υπάρχουν πολλές απόψεις για την προέλευση του ονόματος, όμως η επικρατέστερη είναι ότι προέρχεται από την λέξη Παρηγορήτρια (από το ομώνυμο μοναστήρι της Παναγίας που υπήρχε στην Παραμυθιά), «Παραμυθία» στα αρχαία Ελληνικά. Πάνω από την πόλη, το κάστρο του Αϊ-Δονάτου στέκει επιβλητικό σε μια φυσικά οχυρή θέση. Ονομάστηκε έτσι από τον ομώνυμο ναό που υπήρχε μέσα στο κάστρο και ήταν αφιερωμένος στον Επίσκοπο Ευροίας Δονάτο (4ος μ.Χ. αι.), που ήταν και ο προστάτης του κάστρου και της ευρύτερης περιοχής γενικότερα.
Η πρώτη εγκατάσταση στην περιοχή τοποθετείται στην εποχή του Χαλκού (2.500 – 11ος π.Χ. αι.), στην προϊστορική θέση «Σαρδάκια», στη ίδια θέση περίπου που είναι σήμερα χτισμένη η πόλη της Παραμυθιάς. Η Παραμυθιά αποτέλεσε σημαντικό εμπορικό κέντρο τόσο την περίοδο του Δεσποτάτου της Ηπείρου, όσο και κατά την Τουρκοκρατία. Προκειμένου να αυξηθεί ο ολιγάριθμος τουρκικός πληθυσμός, οι Τούρκοι εφάρμοσαν το μέτρο του εξισλαμισμού του ντόπιου πληθυσμού. Ιδιαίτερα μετά το αποτυχημένο κίνημα του Μητροπολίτη Τρίκκης Διονυσίου Φιλοσόφου (γνωστός και ως «Σκυλόσοφος») το 1611, αλλά και ως την πτώση του Σουλίου το 1803, οι Χριστιανοί της Παραμυθιάς διώχθηκαν με μανία.
Η πόλη, που άκμαζε μέχρι τότε, δέχτηκε την οργή του Αλή Πασά που εκδίωξε πολλούς Μωαμεθανούς προεστούς που συνεργάσθηκαν με τους Σουλιώτες και εξόντωσε πολλούς Χριστιανούς. Οι Μωαμεθανοί κάτοικοι της πόλης, εξισλαμισμένοι στην πλειοψηφία τους, χρησιμοποιούσαν την Ελληνική γλώσσα, είχαν σχεδόν τα ίδια ήθη και έθιμα με τους Χριστιανούς και ελάχιστα γνώριζαν για την Θρησκεία τους. Άλλωστε πολλοί από αυτούς ήταν κρυπτοχριστιανοί. Παρόλα αυτά, πολλές εκκλησίες της περιοχής μετατράπηκαν σε τζαμιά.
Μόνο ο Βυζαντινός Ναός της Παναγίας της Παραμυθίας διασώθηκε ανέπαφος. H Παραμυθιά απελευθερώθηκε από τον τουρκικό ζυγό στις 23 Φεβρουαρίου 1913, δυο ημέρες μετά την πόλη των Ιωαννίνων. Παρόλο που οι Χριστιανοί κάτοικοι της Παραμυθιάς δεν δημιούργησαν προβλήματα στους μωαμεθανούς συμπολίτες τους, οι τελευταίοι κατά την Γερμανική κατοχή συνεργάστηκαν με τους κατακτητές κατά των Ελλήνων. Οι ντόπιοι αντιστάθηκαν σθεναρά. Το τίμημα όμως ήταν βαρύ, 49 άνδρες εκτελέσθηκαν από τα κατοχικά στρατεύματα.
Σήμερα η πόλη σφύζει από ζωή και κίνηση. Η γεωγραφική της θέση και ο εύφορος κάμπος της αποτελούν κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη της. Διαθέτει τουριστικές υποδομές, κρατικές υπηρεσίες, τράπεζες κ.λ.π. Η Εγνατία Οδός που διέρχεται από την περιοχή θα την ενώσει με την Ηπειρωτική Ελλάδα και θα δώσει ώθηση στην περαιτέρω ανάπτυξη της.
Αξιοθέατα στην πόλη της Παραμυθιάς:
Αξιοθέατα στην ευρύτερη περιοχή:
Το Μαργαρίτι είναι ένας παραδοσιακός οικισμός που χτίστηκε το έτος 1438 από τους Ενετούς στη θέση της αρχαίας πόλης «Πάναος». Βρίσκεται πάνω στην εθνική οδό Ηγουμενίτσας – Πρέβεζας, στο 32ο χλμ και είναι έδρα του ομώνυμου Δήμου Μαργαριτίου. Το έτος 1549 οι τούρκοι χτίζουν εδώ κάστρο το οποίο καταστράφηκε από τους Ενετούς.
Ο οικισμός καταστράφηκε από τους Τούρκους κατά τον ξεσηκωμό του 1733 και τελικά ελευθερώθηκε από τον Ελληνικό Στρατό στις 24 Φεβρουαρίου του 1913. Είναι επίκεντρο των αρχαιολογικών χώρων της περιοχής. Κοντά στο Μαργαρίτι βρίσκεται το Έλος Καλοδικίου, υγροβιότοπος εκτάσεως 3.500 στρεμμάτων.
Αξιοθέατα στο Μαργαρίτι:
Κοντά βρίσκεται και η Γλυκή: Πρόκειται για παραδοσιακό οικισμό που απέχει 54 χλμ. από την πόλη της Ηγουμενίτσας. Στην περιοχή της Γλυκής βρίσκεται η ωραία χαράδρα του Αχέροντα με τις πηγές του ποταμού.
Αξιοθέατα στη Γλυκή:
Επίσης στην περιοχή Γαρδίκι μπορείτε να δείτε:
Η Ηγουμενίτσα είναι μια ωραία παραλιακή πόλη, πρωτεύουσα του νομού Θεσπρωτίας με 7.000 κατοίκους. Απέχει 480 χλμ. από την Αθήνα και 470 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη. Το τεράστιο λιμάνι της είναι καλά προφυλαγμένο και είναι κόμβος επικοινωνίας τόσο με τα λιμάνια της Ελλάδας όσο και της Αδριατικής. Αποτελεί σημαντική θαλάσσια πύλη της χώρας προς την Ευρώπη.
Η Ηγουμενίτσα συνδέεται οδικά με όλη την Ελλάδα και όχι μόνον, μέσω Πρεβέζης και Ιωαννίνων. Είναι διαμετακομιστικό κέντρο που συνεχώς επεκτείνεται. Μεγαλύτερη ανάπτυξη θα γνωρίσει με την ολοκλήρωση Εγνατίας Οδού, του οδικού άξονα που ενώνει την Ήπειρο με τη Θράκη, στα χνάρια της αρχαίας Εγνατίας Οδού των Ρωμαίων.
Το όνομα της οφείλεται κατά την παράδοση σε ηγούμενο μοναστηριού που υπήρχε. Ο Θουκυδίδης ονομάζει το λιμάνι «Λιμήν Έρημος». Κατά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο απελευθερώθηκε από τους Τούρκους (1913).
Ως το 1936, οπότε και ορίστηκε πρωτεύουσα του νομού Θεσπρωτίας, ήταν ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό. Το 1944 καταστράφηκε εντελώς από τα Γερμανικά στρατεύματα που αποχωρούσαν από τη χώρα και χτίστηκε ξανά εκ θεμελίων. Τη δεκαετία του 1960 διαμορφώθηκε το λιμάνι και ενώθηκε ακτοπλοϊκά με την Ιταλία. Αυτό αποτέλεσε και την κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη της πόλης.
Η ομορφιά της πόλης, ο συνδυασμός βουνού και θάλασσας, συνεπαίρνουν τον επισκέπτη. Οι μεγάλες παραλίες του Δρέπανου και του Μακρύγιαλου, μήκους 7 χιλιομέτρων, ξεκουράζουν ντόπιους και ξένους σε πεντακάθαρα νερά.
Το γεφύρι βρίσκεται κάτω από το σημερινό χωριό Αμπελώνας (Πόβλα) στον ποταμό Παύλα (αρχαίος Ξάνθος). Απέχει 30 χιλιόμετρα από τους Φιλιάτες Θεσπρωτίας. Είναι πέτρινο με μεγάλο τόξο και είναι στηριγμένο πάνω σε βράχια.
Στέκεται όρθιο από το 1798 μέχρι σήμερα και εξυπηρετεί όλα τα χωριά της περιοχής. Πριν γίνει το γεφύρι, τα χωριά έχασαν πολλούς ανθρώπους και ζώα, στην προσπάθεια να περάσουν το ποτάμι.
Μεταξύ αυτών που χάθηκαν στον ποταμό ήταν και ο καλόγερος του Μοναστηριού της Καμίτζανης που παρασύρθηκε μαζί με τα άγια λείψανα. Το γεφύρι εγκαινίασαν επτά παπάδες ενώπιον όλων των κατοίκων των χωριών της περιοχής και έγινε μεγάλο γλέντι.
Η Πάργα αποτελεί δικαιολογημένα πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες κάθε καλοκαίρι, όχι μόνο για τις φυσικές ομορφιές της περιοχής, αλλά και για τις όμορφες παραλίες της. Μπορείτε να απολαύσετε το μπάνιο σας στα ήρεμα και ζεστά νερά τους, αλλά και να ασχοληθείτε με τα αγαπημένα σας θαλάσσια σπορ ή θαλάσσια παιχνίδια.
Οι περισσότερες από τις παραλίες είναι πλήρως οργανωμένες και διαθέτουν κατάλληλες εγκαταστάσεις για τζετ – σκι, θαλάσσιο σκι, ιστιοσανίδα, αλεξίπτωτο θαλάσσης, καταδύσεις (ενδιαφέρον έχει η κατάδυση γύρω από το κάστρο της Πάργας και τη νησίδα Άγιος Νικόλαος) και πολλά θαλάσσια παιχνίδια.
Επίσης, στην περιοχή κοντά στην Πάργα υπάρχουν και αρκετές ακόμη παραλίες που είναι προσβάσιμες από τη θάλασσα, με σκάφος.
Οι καλύτερες παραλίες είναι:
Το Έλος Καλοδικίου είναι υγροβιότοπος εκτάσεως 3.500 στρεμμάτων και βρίσκεται βόρεια της Πάργας, κοντά στο Μαργαρίτι. Γίνεται προσπάθεια για ανάπτυξη – διατήρηση και αξιοποίηση από την κοινότητα Μαργαριτίου μέσω του προγράμματος «Διατήρηση – Ανάπτυξη υγροβιοτόπων». Προστατεύεται από το «RAMSAR – NATURA 2000».
Το Δέλτα του ποταμού Καλαμά είναι ένας μεγάλος υγροβιότοπος με ιδιαίτερα μεγάλη οικολογική σημασία. Γίνεται προσπάθεια αξιοποίησης και προστασίας με το πρόγραμμα «Διατήρηση – Ανάπτυξη υγροβιοτόπων».
Η Τιτάνη βρίσκεται στο μέσο της διαδρομής Ηγουμενίτσας – Σαγιάδας, κοντά στο φράγμα του Καλαμά εκεί που ενώνεται ο ποταμός Καλαμιώτικος με τον Καλαμά, στην πλαγιά του βουνού Βρυσέλλα. Πρόκειται για το μεγαλύτερο τειχισμένο αρχαίο οικισμό από τους 45 της Θεσπρωτίας, που ήταν παλαιά πρωτεύουσα το ομοσπονδιακού κράτους «του κοινού των Θεσπρωτών» και μεγάλο πολιτικό κέντρο, μετά το 330 π.Χ.
Η περίμετρος του τείχους, 2.400 μέτρα, περικλείει οικισμό 28 εκταρίων. Τον 4ο π.Χ. αιώνα γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη και υπήρξε το κέντρο επικρατείας του Βασιλιά Πύρρου.
Πρόκειται για την Τίτανα που αναφέρει ο Πολύβιος (βρέθηκε σχετικό ψήφισμα). Η πόλη καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 167 π.Χ. μαζί με αρκετές άλλες Ηπειρωτικές πόλεις της εποχής.
Έξω από το τείχος αποκαλύφθηκε λεηλατημένο νεκροταφείο και 2 χλμ. μακρύτερα άλλο ένα. Στα ερείπια διακρίνονται: αγορά, δύο ναοί, δημόσια κτίρια, θέατρο, στοές, σπίτια, εξέδρες και υπολείμματα βιβλιοθήκης και λουτρών.
Η Εφύρα είναι από τις παλαιότερες πόλεις της αρχαίας Ηπείρου. Βρισκόταν κοντά στο σημερινό χωριό Μεσοπόταμος. Ήταν η σπουδαιότερη αποικία των Ηλείων στη συμβολή του Κωκυτού ποταμού με τον Αχέροντα, κοντά στο Νεκρομαντείο. Επικοινωνούσε με το λιμάνι Χειμέριο και έγινε μεγάλο εμπορικό κέντρο.
Στα 1400 – 1300 π.Χ. ήρθαν άποικοι από τις Μυκήνες και έφτιαξαν κυκλώπεια τείχη 1.200 μέτρων σαν της Τίρυνθας με εντολή του βασιλιά Αχαιού. Βρέθηκαν τάφοι της εποχής του σιδήρου. Ο Φίλιππος ο Β’ την παραχώρησε στους Ηπειρώτες. Τελικά καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 167 π.Χ.
Ο Όμηρος αναφέρει στην Οδύσσεια την συνάντηση της θεάς Αθηνάς με τον Τηλέμαχο, στην Εφύρα. Εδώ βρισκόταν και το περίφημο Νεκρομαντείο αλλά και μία από τις Καθόδους στον Άδη. Εδώ ήρθε ο ήρωας Ηρακλής για να κατέβει στον Άδη και να ελευθερώσει τον Θησέα, σύμφωνα με τη μυθολογία.
Από την Εφύρα της Θεσπρωτίας καταγόταν και ο Αντίφος που ως αρχηγός στόλου 30 πλοίων έλαβε μέρος στον τρωικό πόλεμο.
Στο Καραβοστάσι της Πέρδικας υπάρχει ο αρχαιολογικός χώρος του Δημοκάστρου. Βρίσκεται σε λόφο όπου τρία τείχη περιέκλειαν έκταση 220.000 τ.μ. του αρχαίου οικισμού της Ελίνας. Το ανατολικό τείχος είναι του 4ου π.Χ. αιώνα, και το δυτικό του 3ου π.Χ. αιώνα. Ανάμεσα στα ερείπια υπάρχουν λαξεύματα στο βράχο, στοές και αποχετευτικός αγωγός.
Κάτω από το λόφο στην ακρογιαλιά, διακρίνονται μέσα στο νερό ερείπια τείχους.
Βόρεια του οικισμού σε απόσταση 600 μέτρων, υπάρχουν ερείπια ναού του 4ου π.Χ. αιώνα.
Ο χώρος ταυτίζεται με την αρχαία πόλη Ελίνα, η οποία στην περίοδο της ακμής της είχε 6.000 κατοίκους. Αναφορά στην αρχαία Ελίνα γίνεται σε αρχαία επιγραφή που βρέθηκε στο χώρο της Δωδώνης.
Στο κέντρο του οικισμού, βρέθηκε μεγάλο κτίριο (πιθανώς σημαντικό δημόσιο κτίριο). Στο χώρο βρέθηκαν αξιόλογα ευρήματα (νομίσματα, κεραμικά, προσωπείο γενειοφόρου θεού από χαλκό, κ.α.).
Πρόκειται για έναν από τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους της Θεσπρωτίας. Η ακρόπολη της Βέλλιανης βρίσκεται στις πλαγιές του όρους Κορίλα, ανατολικά από το σημερινό χωριό Χρυσαυγή (παλιά Βέλλιανη) της Παραμυθιάς. Εδώ υπάρχουν ερείπια αρχαίου κάστρου και ερείπια της Ελέας.
Το τείχος της με περίμετρο 1.550 μέτρα, ήταν εξαιρετικής κατασκευής με ύψος 6-7 μέτρα και πάχος 3,5 μ. Σώζονται μόνο μερικά τμήματα από το τείχος της πύλης στην ανατολική πλευρά.
Στο εσωτερικό της ακροπόλεως βλέπουμε λείψανα από κτίρια, από την αρχαία αγορά, και λίθινο θέατρο 3.000 – 4.000 θέσεων, που αποδεικνύουν πως ήταν πολιτικό κέντρο κατά τον 4ο π.χ. αιώνα στη μεγάλη της ακμή, όταν ήταν έδρα του ομοσπονδιακού κράτους «Κοινό των Θεσπρωτών», μέχρι το 330 π.χ.
Μετά το 330 π.χ. το πολιτιστικό κέντρο μεταφέρθηκε στην Τιτάνη. Έγιναν ανασκαφές το 1985 και βρέθηκαν προϊστορικά ίχνη κατοίκησης. Η αρχαία Ελέα είχε στη δικαιοδοσία της το Νεκρομαντείο του Αχέροντα. Είχε ως επίνειο το λιμάνι της Αμμούδας (Σπλάντζα).
Τόσο η Δημοτική Βιβλιοθήκη όσο και η Δημοτική Πινακοθήκη της Ηγουμενίτσας, ιδρύθηκαν από το Πνευματικό Κέντρο Ηγουμενίτσας. Η βιβλιοθήκη περιλαμβάνει αξιόλογη συλλογή βιβλίων ενώ στο χώρο της Πινακοθήκης εκτίθενται σημαντικά έργα τέχνης και γίνονται περιοδικές εκθέσεις. Στο Πνευματικό Κέντρο Ηγουμενίτσας λειτουργεί ακόμη χώρος εκθέσεων έργων τέχνης, λαογραφικό μουσείο και κινηματογραφική λέσχη.
Πνευματικό Κέντρο Ηγουμενίτσας:
Τηλ. 26650.23616 & 26650.24427
Πριν γίνει το ισχυρό κάστρο της Πάργας που σώζεται μέχρι σήμερα, οι κάτοικοι της Πάργας διατηρούσαν οχυρωμένη την πόλη τους για να αντιμετωπίζουν τους επιδρομείς. Το 1452 καταλαμβάνει την οχυρωμένη θέση ο Χατζή Μπέης και το ανακαταλαμβάνουν το 1454. Ο Χαιρεντίν Μπαρμπαρόσα το 1537 κατεδαφίζει φρούριο και πόλη.
Πριν ακόμη το κάστρο ολοκληρωθεί εκ νέου με την βοήθεια των Ενετών, κατεδαφίζεται ξανά από τους Τούρκους. Οι Ενετοί το 1792 ξαναχτίζουν για τρίτη και τελευταία φορά ένα τέλειο δυνατό φρούριο. Μένει απόρθητο μέχρι το 1819, παρά τις επιθέσεις κυρίως του Αλή πασά των Ιωαννίνων.
Οι Ενετοί δημιούργησαν αρτιότητα σχεδίου άμυνας που μαζί με την φυσική οχύρωση το καθιστούσαν φρούριο ανίκητο. Έξω από το κάστρο οκτώ πύργοι σε διάφορες θέσεις, συμπλήρωναν την άμυνα. Μέσα στο στενό χώρο της ακρόπολης ήταν στοιβαγμένα 400 σπίτια, με τρόπο που να καταλαμβάνουν μικρό χώρο, απυρόβλητα από τη θάλασσα. Στο κάστρο αυτό, ελεύθεροι πολιορκημένοι Παργινοί και Σουλιώτες έδωσαν ηρωικές μάχες και κράτησαν την ελευθερία τους επί αιώνες.
Από τη βρύση «Κρέμασμα» εφοδιάζονταν με νερό οι δεξαμενές του κάστρου και τα σπίτια. Το κάστρο για τον εφοδιασμό του, χρησιμοποιούσε τους δύο όρμους: Βάλτου και Πωγωνιάς. Όταν η Πάργα πουλήθηκε στους Τούρκους, ο Αλή πασάς το ενίσχυσε ακόμη περισσότερο και εγκατέστησε στην κορυφή του το χαρέμι του, τα χαμάμ και αναμόρφωσε ριζικά τους χώρους του κάστρου.
Σήμερα το κάστρο φωτίζεται και το επισκέπτεται πλήθος κόσμού.
Ανάμεσα από την Ανθούσα και την Αγιά σε ύψωμα που δεσπόζει όλης της περιοχής της Πάργας, είναι χτισμένο ένα ογκώδες επιβλητικό φρούριο. Πρόκειται για το φρούριο που έχτισε ο Αλή πασάς για να επιτηρεί και πολιορκεί την ατίθαση Πάργα.
Στις 17 Φλεβάρη του 1814 έσπειρε το θάνατο αιφνιδιαστικά στους κατοίκους της περιοχής και ειδικά στην Αγιά. Εκδικήθηκε με αυτόν τον τρόπο τους αυτόνομους αυτούς κατοίκους που είχαν συμμαχήσει με τους Παργινούς.
Την ίδια χρονιά ξεγελώντας τον Γάλλο διοικητή Επτανήσου Danzelot με έξυπνη επιστολή, χτίζει και το κάστρο. Ο ευρωπαίος αρχιτέκτονας το έκτισε πολυγωνικό με μεγάλο ύψος τειχών και γενικά σχεδιασμένο για αποτελεσματική άμυνα με μεγάλο πύργο για πυροβόλα.
Στη βόρεια πλευρά δύο προμαχώνες και ζεματίστρα προστατεύουν την είσοδο. Στο εσωτερικό υπάρχει θολωτός περιφερειακός διάδρομος στον μεγάλο πύργο με εσωτερικές καμάρες και τόξα. Δύο ρωσικά πυροβόλα που αγόρασε ο Αλής κείτονται στο χώμα.
Το κάστρο είναι σήμερα σε καλή κατάσταση αν και έχει ρήγματα που είναι επισκευάσιμα. Φαντασμαγορική η θέα του τη νύχτα όταν φωτίζεται σε περίοδο εκδηλώσεων.
Η μονή Ραγίου βρίσκεται στο Ράγιο Θεσπρωτίας, πάνω σε δασωμένο λόφο. Είναι περιτειχισμένη και είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Κατά την παράδοση μάλλον ανήκει στον 11ο αιώνα. Μια ημερομηνία 1703 σε χειρόγραφο αναφέρεται στα σύνορα του μοναστηριού.
Η Μονή υπέστη πολλές επιδρομές και καταστροφές. Αναφέρεται ότι το 1864 ο καλόγερος Ναθαναήλ την ανοικοδόμησε. Ήταν πλούσια μονή, με εκατόν πενήντα μοναχούς στην ακμή της και συντηρούσε πολλά σχολεία της περιοχής. Έγινε σταυροπηγιακή το 1909 και διαλύθηκε το 1924.
Ο ναός της μονής αποτελείται από νάρθηκα, καθολικό και ιερό. Είναι θολωτός με καμάρα και ασυνήθιστο τρούλο. Ο τρούλος είναι πολύπλευρος με ανοίγματα για φωτισμό στο εσωτερικό.
Η Μονή Παναγίας Παραμυθιάς βρίσκεται μέσα στην πόλη της Παραμυθιάς Θεσπρωτίας. Πρόκειται για ναό σταυρεπίστεγο με τρούλο και με εξωτερική κεραμική διακόσμηση. Η μονή χτίστηκε τον 14ο αιώνα.
Έγιναν προσθήκες στον αρχικό ναό με νεώτερη το τετράζωνο καμπαναριό. Αυλόπορτα με δύο βρύσες πλάι και κελιά με ιδιαίτερη είσοδο. Κατέφευγαν εδώ πολλοί ασθενείς για παρηγοριά και γι’ αυτό «Παναγία η Παραμυθία». Υπάρχει εδώ παλαιό ευαγγέλιο και επιτάφιος χρυσοκέντητος που τον έφεραν από τα Μετέωρα το 1588. Μέχρι το 1960 ήταν μητροπολιτικός ναός.
Η μονή Γηρομερίου βρίσκεται σε απόσταση 23 χλμ. από τους Φιλιάτες Θεσπρωτίας, κοντά στο χωριό Γηρομέρι, σε ωραία τοποθεσία και είναι περιτειχισμένη. Είναι αφιερωμένη στην κοίμηση της Θεοτόκου. Οι χώροι της είναι επιβλητικοί, με κελιά, ξενώνες κ.λ.π.
Είχε πολύτιμη βιβλιοθήκη που κάηκε το 1835. Στις 16 Απριλίου του 1775 μίλησε εδώ ο εθνεγέρτης Πατροκοσμάς, σε συγκέντρωση 11.000 ατόμων. Η μονή υπήρξε εθνικό κέντρο στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και σώζεται μέχρι σήμερα η αίθουσα του «κρυφού σχολειού».
Ειδήσεις & Νέα από την Ήπειρο
Το Μαργαρίτι
Το Δημαρχείο Μαργαριτίου
